تیز دوم، تیز دوم تا به سواران برسم ـ نیست شوم نیست شوم تا بر جانان برسم.

خوش شده ام خوش شده ام پاره ی آتش شده ام ـ خانه بسوزم بروم تا به بیابان برسم.

خاک شوم خاک شوم تا زتو سر سبز شوم ـ آب شوم سجده کنان تا به گلستان برسم.

عالم این خاک و هوا گوهر کفر است و فنا ـ در دل کفر آمده ام تا که به ایمان برسم.

رحمت حق آب بود جز که به پستی نرود ـ خاکی و مرحوم شوم تا بر رحمان برسم.

هیچ طبیبی ندهد بی مرضی حب و دوا ـ من همگی درد شوم تا که به درمان برسم.